สิ่งแวดล้อม มลภาวะ ของเสีย
กฎระเบียบ
ไทย
กระทรวงอุตสาหกรรม
การควบคุมการใช้หอเผาทิ้ง พ.ศ. 2565
2565/11/2
6
ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 139 ตอนพิเศษ 259 ง (2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565) หน้า 22-24 (ท้ายประกาศ 3 หน้า)
ประกาศกระทรวงอุตสาหกรรม เรื่อง การควบคุมการใช้หอเผาทิ้ง พ.ศ. 2565
“หอเผาทิ้ง (Flare)” หมายความว่า อุปกรณ์ที่ใช้เปลวไฟและอากาศที่ไม่ได้ถูกควบคุมจากบริเวณโดยรอบเปลวไฟ ในการเผาไหม้ไอสารอินทรีย์ระเหยที่ระบายออกจากกระบวนการผลิตหรือจากกากักเก็บสาร ทั้งในลักษณะต่อเนื่อง และลักษณะเป็นช่วงไม่ต่อเนื่องกัน
“สารอินทรีย์ระเหย (Volatile Organic Compounds: VOCs)” หมายถึง สารประกอบที่มีคาร์บอนอินทรีย์ (Organic Carbon) เป็นองค์ประกอบหลัก และมีความดันไอมากกว่า 0.1 มิลลิเมตรปรอท ที่อุณหภูมิ ๒๐ องศาเซลเซียส และความดันบรรยากาศ 760 มิลลิเมตรปรอท ยกเว้น มีเทน คาร์บอนมอนอกไซด์ คาร์บอนไดออกไซด์ โลหะคาร์ไบด์ หรือคาร์บอเนต แอมโมเนียมคาร์บอเนต
“สารไฮโดรคาร์บอน (Hydrocarbons)” หมายถึง สารประกอบที่มีคาร์บอนอินทรีย์ (Organic Carbon) เป็นองค์ประกอบหลัก ข้อ 2 ประกาศฉบับนี้ไม่ใช้บังคับกับหอเผาทิ้งที่รับเฉพาะก๊าซหรืออากาศเสียที่เกิดจากระบบบำบัดน้ำเสีย
ข้อ 3 ประกาศฉบับนี้ให้ใช้บังคับกับโรงงานที่มีหอเผาทิ้งในโรงงานหรือมีหอเผาทิ้งเป็นส่วนเกี่ยวเนื่องกับการประกอบกิจการโรงงานในประเภท ชนิด หรือขนาดของโรงงานตามกฎกระทรวงที่ออกตามมาตรา 7 ดังนี้ ....